آسترید لیندگرن

می‌یو پسر ۹ ساله یتیمی است که زن و شوهری  او را به فرزندخانودگی می‌پذیرند. آن‌ها که از پسربچه‌ها بیزارند، با او بسیار نامهربان هستند و از او می‌خواهند که از جلو چشم‌ها آن‌ها دور باشد. می‌یو آرزو دارد پدری مهربان همانند پدر دوستش داشته باشد.

مادر امیل برای شام آش گوشت پخته بود. لینا آش را توی کاسه‌ی توی کاسه آش‌خوری گلداری ریخت. همه دور میز آشپزخانه نشستند و مشغول خوردن آش شدند. امیل با علاقه‌ی زیادی آش را هورت می‌کشید.

امیل به اندازه‌ی شما بچه‌ی خوبی نبود، چون کله‌شقی و یک‌دندگی‌های شیطنت‌آمیزش نگفتنی بود، اما در نگاه اول بچه‌ای دوست‌داشتنی به نظر می‌آمد، آن هم البته فقط وقت‌هایی که جیغ نمی‌کشید…