حمید اباذری

وسط رخت‌خوابم نشسته بودم و زل زده بودم به دیواره‌ی کوه جنوبی روستا. ساعت باید نه یا ده بود که می‌توانستم برجستگی‌های رویش را که شبیه آدمک بود، تشخیص بدهم. سه آدمک غول‌آسا که دوستانه تنگ هم چسبیده بودند.