محمود پوروهاب

خنده از لب‌های مرد مسیحی جدا نمی‌شد. از هر روز خوشحال‌تر بود. اصلاً با روز‌های گذشته فرق می‌کرد. همسرش پرسید: چه شده؟ امروز خیلی خوشحالی!

مرد از روی طاقچه یک تکه نان برداشت و در دهان گذاشت و بعد آمد پیش زنش نشست و گفت: چیز خیلی عجیبی اتفاق افتاد، خیلی عجیب!

-مثلا چه‌چیزی؟ تو را به خدا بگو!

-دیروز وقتی کوله‌بار هیزمم را به بازار بردم تا بفروشم، محمد، پیامبر مسلمانان را دیدم. او به من نگاه کرد و بعد به چند نفری که همراهش بودند آهسته چیزی گفت. فهمیدم که درباره‌ی من حرف می‌زند. از کنارشان رد شدم و به انتهای بازار رفتم و هیزمم را فروختم…

آفتاب درست به وسط آسمان رسیده‌بود. احمد به بیلش تکیه داد. عرق صورتش را با آستین پاک کرد. نگاهی به دوست جوانش مالک کرد. مالک هم مثل او خسته شده‌بود.

به مالک گفت:دیگر موقع نماز و استراحت است، بیلت را کنار بگذار!

او و مالک کنار جوی آب رفتند. دست و صورتشان را شستند و وضو گرفتند. زیر سایه‌ی درختی نماز خواندند و بعد، بقچه‌ی ناهارشان را باز کردند.