مهدی آذر یزدی

در اسفند ماه سال ۱۳۰۰ در خرمشاه یزد به دنیا آمد. هیچ‌گاه به مدرسه نرفت و تنها الفبا را از پدری که موافق مدرسه رفتن او نبود یاد گرفت. در بیست سالگی، بعد از کار روی زمین‌های زراعی و بنّایی به کار در کارگاه جوراب بافی مشغول شده و در نهایت به دوّمین کتاب فروشی شهر یزد منتقل شد.
مهدی آذر یزدی بعد از کار در کتاب‌فروشی به تهران می‌آید و در چاپخانه‌ها، کتاب‌فروشی‌ها و روزنامه‌های مختلفی مانند اطلاعات کار می‌کند.
او در سال ۱۳۳۵ به فکر نوشتن کتاب قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب افتاد. این اثر با بازنویسی و ساده نویسی ۲۵ داستان از کلیله و دمنه شروع شد. کار بازنویسی‌اش با استقبال مواجه شد و دکتر پرویز ناتل خانلری به مدیر انتشارات امیرکبیر می‌گوید:«کار خوبی است، بگویید ادامه دهد.»

این مجموعه در ادامه با داستان‌هایی از مرزبان نامه، سندباد نامه، قابوسنامه، مثنوی، عطار، قرآن، گلستان و زندگی چهارده معصوم در هشت جلد برای کودکان و نوجوانان منتشر شد.
آذر یزدی برای جلد سوم همین کتاب در سال ۱۳۴۵ از یونسکو لوح تقدیر گرفت و در سال‌های ۱۳۴۵ و۱۳۴۶ جلد پنجم و ششم آن به عنوان کتاب ویژه‌ی سال شناخته شد.
مهدی آذر یزدی را پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران می‌دانند. او تا سال‌های پایانی عمرش به دنبال نوشتن قصه‌های تازه و خواندن کتاب‌های نخوانده بود، تا جایی که می‌گوید:« هراسم از این است که عمرم به ‌پایان برسد و حسرت کتاب‌های نخوانده را با خود به ‌همراه داشته باشم.»
او هرگز ازدواج نکرد و تنها پسری را به فرزندی قبول کرد.
پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران هیچ‌گاه مزد زحمت‌های خود را نگرفت:« همیشه خدمت کردم، همیشه صرفه‌جویی کردم و سوختم. هرگز جز مهمانی و این‌جا (خانه‌‌ی پسرخوانده‌اش)، غذای خوب نخوردم. لباس خوب نپوشیدم. بعضی‌ها به‌خاطر صرفه‌جویی می‌گویند خسیس‌ام؛ اما وقتی درآمد ندارم، صرفه‌جویی می‌کنم. ولی بدنام نشدم، بدی نکردم و الهی شکر.»
کتاب‌های اصل موضوع، بافنده داننده، بچه مردم و خاله سوسکه بخشی از آثار او هستند.
سرانجام ۱۸ تیرماه ۱۳۸۸ مهدی آذر یزدی پدر داستان‌های کودک و نوجوان ایران، دنیای خاکی را با قصه‌هایش ترک کرد.
برخی از مهمترین آثار او عبارتند از:
۱ –مثنوی بچه خوب
۲ –شعر قند و عسل
۳ –هشت بهشت
۴ – قصه‌‌های خوب برای بچه‌های خوب (۸ جلد)
۵- قصه‌های تازه از کتاب‌های کهن (۱۰ جلد)
۶ – گربه تنبل
۷ – گربه ناقلا
۸- قصه‌های ساده

کتاب «زیر خط کودکی» نوشته‌ی محمدهادی محمدی، به زندگی مهدی آذریزدی می‌پردازد و فرازهایی از دوران کودکی و زندگی خصوصی و ۵۰ سال فعالیت فرهنگی‌اش را به تصویر می‌کشد.