پاملا زاگارنسکی

یکی بود، یکی نبود. دختر کوچولویی بود که عاشق قصه بود. او عاشق کلمات و تصویرهایی بود که او را به جاهای تازه و اسرارآمیز می‌بردند؛ جاهایی که فقط در دنیای خودش وجود داشتند.