پیتر اچ. رینولدز

رامون عاشق نقاشی کشیدن بود. همه وقت. همه چیز. همه جا. روزی رامون داشت گلدان گل می‌کشید. برادرش، لیون، از بالای سرش خم شد و به نقاشی‌اش نگاه کرد. بعد زد زیر خنده و پرسید: «مثلا چی کشیدی؟»

واشتی فکر می‎کند نمی‌تواند نقاشی بکشد و اصلا استعداد هنری ندارد. معلم از او می‌خواهد که فقط یک علامت روی صفحه بکشد. واشتی یک نقطه‌ی کوچک می کشد و این آغاز ماجرای جذاب و گیرایی است که پیتر اچ. رینولدز درباره روح خلاقانه‌ای که در درون همه‌ی ما وجود دارد، روایت می‌کند.