معین

خواندن این زندگینامه الگویی در اختیار نوجوانان می گذارد که با همه ی رنج ها و ضربه های عاطفی راه خود را طی می کند و به موفقیت می رسد و اعتبار اجتماعی دلخواه خود را بدست می آورد .

خمره شیر نداشت. لیوانی حلبی را سوراخ کرده بودند و نخ بلند و محکمی بسته بودند به آن. بچه‌ها لیوان را پایین می‌فرستادند، پر آب که می‌شد، بالا می‌کشیدند و می‌خوردند.

“کتاب با این جملات آغاز می‌شود: زبانش را درآورده بود، یک وری کجش کرده بود. دندانهایش را فشار می‌داد روی زبان. هی زور می‌زد. هی زور می‌زد. سرخ شده بود. چه جور! وا نمی‌شد. هرچه زور می‌زد باز نمی‌شد.