تمام دانشمندان، مخترعین، نخبگان و اندشمندان تا مدیران و کارآفرینان در یک چیز مشترک هستند؛ آن‌ها رویا پردازان قهاری هستند.مرز بین خیال و واقعیت برای‌شان کمتر از آن‌ است که بخواهند نگران چیزی باشند.

می‌دانید اولین مانع خلاقیت چیست؟ ترس از خلاق نبودن. بله دوست عزیز به همین سادگی انسان‌ها به مرور در این مرز ترس قدم می‌گذارند و وقتی به خود می‌آیند که دیگر بزرگ شده‌اند و از دل آن ترس چندین ترس دیگر زاییده شده شامل ترس از قضاوت، ترس از پذیرفته نشدن، ترس از باارزش نبودن و…

چقدر دانستن این برای هر پدر و مادر دلسوزیی نگران‌کننده است

اما وقتی از همان ابتدای راه، فرزند را با دنیای قصه و خیال آشنا کنیم و اجازه بدهیم افرادی که صاحب نظر و بلد کار هستند با فن و هنر خودشان در ذهن کودکان‌مان بنیاد درست نترسیدن را بنا کنند، در فردای آینده که این کودک پا به اجتماع گذاشت، موانع و مشکلات نمی‌توانند او را از پا در آورد و یا حداقل دیرتر از بقیه مأیوس و ناامید می‌شود. زیرا ذهن او اجازه این‌کار را به او نمی‌دهد و مدام او را به سمت حرکت به جلو سوق می‌دهد. ساده‌تر اینکه به راحتی نمی‌گوید: «ولش کن بابا! نمیشه، کار من نیست.» چون در کودکی، ذهنی به این شکل برایش ساخته نشده.

او با صدها قصه، با صداها و موقعیت‌های گوناگون، با شخصیت‌هایی خیالی و واقعی آشنا و همراه شده و شاهد حل و فصل حداقل صدها مشکل و مانع بوده پس نمی‌توان به راحتی این کودک بزرگ شده را شکست داد.

نمایش 1–24 از 96 نتیجه