رمان نوجوان

یتیم‌خانه نود و هشت بچه دارد که دختر هفده ساله جروشا ابوت،‌از همه بزرگتر است. او از صبح تا شب سر پاست تا دستورات رئیس عصبانی پرورشگاه را اجرا کند. او با همه‌ی تلخی‌ها، قلمی شیرین دارد و خوب می‌نویسد. یکی از اعضای هیئت امنای پرورشگاه تصمیم می‌گیرد او را به دانشگاه بفرستد و تنها خواسته اش اینکه جروشا برایش نامه بنویسد.

جنگاوران یا رنجرها، با رفتارهای مرموزشان، همیشه ویل را عصبانی كرده‌اند.

از قضا، ویل پانزده‌ساله برای شاگردی رنجر پذیرفته می‌شود. او هنوز نمی‌داند كه رنجرها نگهبانان واقعی سرزمینش هستند و تا رسیدن ارتش با دشمن می‌جنگند.

نبرد بزرگی در پیش است. مورگاراث فرمانروای كوهستان باران و ظلمت، نیروهایش را جمع كرده تا به سرزمین پادشاهی حمله كند. او عزم كرده كه این‌بار از جنگ دست خالی برنگردد…

خیلی‌ها معتقدند هویج برای چشم مفید است. شاید هویج‌های پنهان در صفحه‌های این کتاب هم بینایی شما را تقویت کنند تا دوروبرتان را بهتر ببینید و از کنار چاله‌چوله‌های روزگار بی‌تفاوت نگذرید.

هیتی فقط از یک کلمه متنفر است: متشکرم!

وقتی خانواده‌ی هیتی، همه در آتش‌سوزی مردند، مردم به او گفتند باید سپاسگزار باشد که زنده مانده است. بعد هم بهش گفتند باید سپاسگزار باشد که توانسته در پرورشگاه جایی پیدا کند. حالا بعد از چند سال که او را با قطار به شهرکی دور افتاده فرستاده‌اند تا با هنری و همسرش الیزابت زندگی کند باز هم به او می‌گویند که باید خیلی سپاسگزار باشد! این سپاسگزاری باید تا کجا ادامه پیدا کند؟