اسکار وایلد

دوریان گری جوان و اشراف زاده پرتره‌اش را از دوست هنرمندش هدیه می‌گیرد و مجذوب زیبایی تصویر خود می‌شود. او لحظه‌ای آرزو می‌کند جوان بماند. از آن پس تصویر تابلو پیر می‌شود و بار گناهان دوریان به دوش آن می‌افتد. دوریان روز به روز بی‌رحم‌تر و بی‌شرم‌تر می‌شود.