مجموعه جونی بی جونز

اسم من جونی بی جونز است. این «بی» اول «بئاتریس» است ولی من از بئاتریس خوشم نمی‌آید: فقط از «بی» خالی خوشم می‌آید. همین که گفتم. من به آمادگی می‌روم. اسم کلاسم کلاس شماره‌ی ۹ است.

اسم من جونی بی جونز است. این «بی» اول «بئاتریس» است. ولی من از بئاتریس خوشم نمی‌آید. فقط از «بی» خالی خوشم می‌آید؛ همین. من یک آدم تنها هستم. آدم تنها یعنی وقتی که زنگ تفریح دوست‌های آدم به آدم بی محلی بکنند و بازی‌اش ندهند.

اسم من جونی بی جونز است. این «بی» اول اسم بئاتریس است. ولی من از بئاتریس خوشم نمی‌آید. فقط از «بی» خوشم می‌آید؛ همین. من تقریباً شش ساله هستم. «تقریباً شش ساله» یعنی دیگر وقتش رسیده که آدم به آمادگی برود.

اسم من جونی بی جونز است. این «بی» اول «بئاتریس» است. ولی من از بئاتریس خوشم نمی‌آید. از «بی» خالی خوشم می‌آید؛ همین. اگر گفتید دیگر چی؟ «بی» هم‌‍وزن «خانگی» است. کلمه‌ی خانگی هم من را یاد اتفاق امروز توی مدرسه می‌اندازد.

دفترچه‌‌ی عزیز کلاس اولم، هورا! هورا! هورا! بالاخره رسید. دیوز آقای پستچی یکراست آوردش دم در خانه‌ی من. من هم امروز برای اولین‌بار آوردمش مدرسه! حالا درست زیر میزم است. من هم همین‌جوری هی یواشکی دید می‌زنم که از نزدیک‌تر ببینمش.

دفترچه‌‌ی عزیز کلاس اولم، دیروز آخر هفته بود. آخر هفته اسم مستعار پنج‌شنبه و جمعه است. ولی من نمی‌دانم چرا. این دو روز من همه‌اش بدو بدو کرده‌ام. برای همین وقت نکردم مشقم را بنویسم. چون که مگر من چندتا دست دارم؟ هان؟

اسم من جونی بی جونز است. این «بی» اول «بئاتریس» است. ولی من از بئاتریس خوشم نمی‌آید. فقط از «بی» خالی خوشم می‌آید؛ همین. من تقریباً شش ساله‌ام. آدم وقتی تقریباً شش ساله است، مجبور است برود مدرسه.

اسم من جونی بی جونز است. این «بی» اول بئاتریس است. ولی من از بئاتریس خوشم نمی‌آید. فقط از «بی» خالی خوشم می‌آید؛ همین. فقط اگر گفتید چی؟ این هم دیگر مهم نیست! چون که من دارم اسمم را با یک اسم نو قشنگ عوض می‌کنم!