امید و ماهیگیری

داستان صوتی مصور چیست؟
حتما در مورد کتاب صوتی بارها شنیده‌اید. در مورد کتاب‌های مصور و تصویری هم همینطور. اما احتمال کمی وجود دارد که چیزی از داستان‌های صوتی مصور شنیده باشید. برای اینکه این داستان‌ها سبک جدیدی از تقویت خلاقیت و تصویرسازی ذهنی به شمار می‌رود.

این داستان‌ها از همان ابتدا برای روایت‌گری و قصه‌گویی نوشته شده‌اند. راوی داستان با استفاده از تکنیک‌های پرورش خلاقیت و همچنین پرورش قدرت تخیل و تصویرسازی ذهنی در کودکان، داستان را روایت می‌کند. البته تکنیک‌های صوتی هم به کمک راوی آمده و شنیدن داستان را حتی برای بزرگسالان نیز جذاب می‌کند.

کافی است که کودک، داستان را با چشم بسته و در آرامش گوش کند. همراه شدن کودک با راوی زمینه‌ی دیدن تمام داستان در تصوراتش را فراهم می‌کند. این داستان‌ها به صورت استریو ضبط شده‌اند و شنیدن آن‌ها با هدفون بسیار جذاب‌تر خواهد بود. اما چون ممکن است کودکان در استفاده از هدفون راحت نباشند، به آن‌ها سخت نگرفته و تنها چشم‌های بسته هنگام گوش دادن را توصیه می‌کنیم.

داستان‌هایی که در حال حاضر توسط لیبرنو تولید شده اند، برای کودکان تا ۱۰ سال آماده شده است. البته تجربه‌ی کاربران با سنین مختلف،  گویای جذابیت این داستان‌ها برای تمام سنین می‌باشد.

ماجرای این داستان: 

امید به همراه پدر و مادرش در یک کلبه‌ی کوچیک و قشنگ کنار ساحل زندگی می‌کردند. پدر امید ماهیگیر بود. صبح‌های زود بلند می‌شد و تور ماهیگیری را بر می‌داشت و می‌انداخت توی قایق و پارو زنان از ساحل دور می‌شد. بعد از اینکه ماهی‌ها را می‌گرفت، آن‌ها را به بازار می‌برد و می‌فروخت. امید همیشه به پدرش اصرار می‌کرد که او را هم با خود ببرد اما پدرش می‌گفت باید کمی بزرگ‌تر بشوی تا بتوانی همراه من بیایی. یک روز که پدر امید برای فروش ماهی‌ها به بازار رفته بود، امید فکری به سرش زد. تور ماهیگیری را به سختی از داخل کلبه برداشت و کشان کشان برد توی قایق. وای خدای من امید می‌خواست تنهایی به دریا برود. به سختی قایق را هل داد تا به آب افتاد، شروع کرد به پارو زدن تا از ساحل دور شد، اما کم کم خسته شد و دیگر نمی‌توانست پارو بزند. کمی ترسیده بود که ناگهان … 

در این داستان با چشمان بسته، وقتی صدای دریا را می‌شنوی، خودت را کنار دریا و در ساحل می‌بینی. موج به آرامی به پاهایت می‌خورد و کف و صدف‌های سفید کنار پایت را حس می‌کنی. پارو زدن‌های پدر امید را هم می‌بینی. خلاصه انگار یک بار می‌روی به کنار دریا و برمی‌گردی.