« پاستیل های بنفش » داستان خانواده‌ای است که با امیدواری و خوش‌بینی بر مشکلات پیروز می‌شوند. پس از این که پدر جکسون به بیماری ام اس مبتلا می‌شود و کار خود را از دست می‌دهد، خانواده دوران سختی را پشت سر می‌گذارند. آن‌ها بسیاری از روزها چیزی برای خوردن ندارند و جکسون و خواهر کوچکش با اختراع یک بازی سعی می‌کنند تا گرسنگی را کمتر احساس کنند؛ اما پس از مدتی اوضاع بدتر می‌شود. پدر و مادر قادر به پرداخت اجاره خانه نیستند و جکسون و خواهرش باید خود را برای زندگی در یک مینی ون آماده کنند.
پدر و مادرش با خوش‌بینی و شوخ‌طبعی تلاش می‌کنند آن‌ها را وارد مشکلات خودشان نکنند؛ اما جکسون که قبلا هم مدتی را در ون زندگی کرده بود، از این شرایط و همین‌طور از دست پدر و مادرش بسیار عصبانی است چرا که آن‌ها واقعیت را به او نمی‌گویند. برای همین تصمیم می‌گیرد از خانه فرار کند. او نامه‌ای به آن‌ها می‌نویسد؛ اما پیش از این که فرار کند، پدر و مادرش نامه‌ی او را پیدا و با او صحبت می‌کنند. جکسون آرام می‌شود و پدر و مادر هم به او قول می‌دهند که دیگر هرگز واقعیت را از او پنهان نکنند و به عنوان نخستین واقعیت به او می‌گویند که زندگی بالا و پایین زیاد دارد ولی هرگز نباید امید را از دست داد.
در روبه‌رو شدن با سختی‌های زندگی دو راه وجود دارد، خوش‌بینی و امیدواری یا بدبینی و ناامیدی. در داستان پاستیل های بنفش ، نویسنده نشان می‌دهد که چگونه نیروی تخیل پسرک داستان و شوخ‌طبعی و امیدواری پدر و مادرش، تحمل دوران سخت را برای آن‌ها آسان‌تر می‌کند.
درباره‌ی نویسنده‌ی « پاستیل های بنفش »:
کاترین اپلگیت سال ۱۹۵۶ در آمریکا متولد شده است. کتاب ایوان منحصر به فرد این نویسنده برنده‌ی مدال نیوبری ۲۰۱۳ یکی از معتبرترین جایزه‌های ادبیات کودک شده است و از آن به عنوان کلاسیک‌های ادبیات کودک نام برده می‌شود که همانند داستان «کارتونک شارلوت» کودکان در هر دوره‌ای از خواندن آن لذت خواهند برد.
تا به‌حال دیدگاهی ثبت نشده است.