شاهده سعیدی

خانواده‌ی مومین چند هفته بود که در دره‌ای زندگی می‌کردند که پس از سیلی وحشتناک خانه‌ی خود را در آن پیدا کرده بودند (که این خودش داستان دیگری است). این دره‌ی عالی پر از حیوانات کوچک و درختان پر گل بود و از میان آن رودخانه‌ای باریک می‌گذشت

صبحی بهاری، ساعت چهار، نخستین فاخته وارد دره‌ی مومین شد. بر لبه‌ی بام آبی خانه‌ی مومین نشست و هشت‌بار کوکو کرد، البته با صدایی کمی خشک، چون تازه بهار شده بود. بعد به سوی شرق پرواز کرد. مومین ترول بیدار شد و…

اسنافکین در غروبی آرام و بدون ابر در نیمه‌های اردیبهشت، به سمت شمال سفر می‌کرد و به جایی رسید که هنوز تکه‌هایی از یخ آب نشده روی شیب‌های شمالی دیده می‌شد. او تمام روز از میان طبیعت دست‌نخورده راه رفته و به آواز پرندگان گوش داده بود…